Αυτοί που έχουν ένα “γιατί” για να ζουν μπορούν να αντέξουν σχεδόν το κάθε “πως” – Υφασμάτινη τσάντα

18,00 

Μετά την ολοκλήρωση της συλλογής μας σε t-shirts “12 κανόνες για τη ζωή” σκεφτήκαμε να προσαρμόσουμε τα σχέδια μας πάνω σε υφασμάτινες τσάντες πολύ καλής ποιότητας από 100% οργανικό βαμβάκι – (100% GOTS Organic Cotton Compact Spun) – Διάσταση Υ 39 cm – Π 36 cm (χωρίς τις λαβές)

Σε απόθεμα

Κωδικός προϊόντος: BAG03 Κατηγορία:

Περιγραφή

Το συγκεκριμένο απόφθεγμα του Φρίντριχ Νίτσε αντανακλά τη βαθιά του πεποίθηση ότι το νόημα στη ζωή μπορεί να δώσει τη δύναμη να αντέξει κανείς σε μεγάλες δυσκολίες. Η ιδέα αυτή, είναι μια εξέταση της ανθρώπινης αντοχής στο πώς το νόημα στη ζωή μπορεί να μας βοηθήσει να παλέψουμε σε δύσκολες περιόδους κρίσεων και προκλήσεων.

Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες αξίζει να θυμόμαστε το ΓΙΑΤΙ μας για να παίρνουμε δύναμη. Αν δυσκολευόμαστε με τις εξετάσεις μας, ας θυμηθούμε ΓΙΑΤΙ διαβάζουμε. Αν μας δυσκολεύουν τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας, ας θυμηθούμε ΓΙΑΤΙ είναι σημαντικοί για εμάς. Αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι (να χάσουμε κιλά, να γυμναστούμε να πετύχουμε ένα στόχο) και δυσκολευόμαστε ας θυμηθούμε ΓΙΑΤΙ μας είναι σημαντικός ο στόχος.

 

Περισσότερα για τη ζωή και το έργο του Νίτσε μπορείτε να βρείτε εδώ

Ο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε (γερμ. Friedrich Wilhelm Nietzsche) (ελλ. Φρειδερίκος Γουλιέλμος Νίτσε) (Ραίκεν, 15 Οκτωβρίου 1844[1]Βαϊμάρη, 25 Αυγούστου 1900[1]) ήταν σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος, ποιητής, συνθέτης και φιλόλογος. Έγραψε κριτικά δοκίμια πάνω στη θρησκεία, την ηθική, τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία και τις επιστήμες, δείχνοντας ιδιαίτερη κλίση στη χρήση μεταφορών, ειρωνείας και αφορισμών.

Οι κεντρικές ιδέες της φιλοσοφίας του Νίτσε περιλαμβάνουν τον «θάνατο του Θεού», την ύπαρξη του υπερανθρώπου, την ατέρμονη επιστροφή, τον προοπτικισμό καθώς και τη θεωρία της ηθικής κυρίων – δούλων. Αναφέρεται συχνά ως ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους. Η ριζική αμφισβήτηση από μέρους του της αξίας και της αντικειμενικότητας της αλήθειας έχει οδηγήσει σε αμέτρητες διαμάχες και η επίδρασή του παραμένει ουσιαστική, κυρίως στους κλάδους του υπαρξισμού, του μεταμοντερνισμού και του μεταστρουκτουραλισμού.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως κλασικός φιλόλογος, κάνοντας κριτικές αναλύσεις σε αρχαιοελληνικά και ρωμαϊκά κείμενα, προτού εντρυφήσει στη φιλοσοφία. Το 1869, σε ηλικία 24 ετών, διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, στην έδρα της Κλασικής Φιλολογίας, όντας ο νεότερος που έχει πετύχει κάτι ανάλογο. Παραιτήθηκε το καλοκαίρι του 1879 εξαιτίας των προβλημάτων υγείας που τον ταλάνιζαν σχεδόν όλη του τη ζωή. Σε ηλικία 44 ετών, το 1889, υπέστη νευρική κατάρρευση, η οποία αργότερα διεγνώσθη ως συφιλιδική «παραλυτική ψυχική διαταραχή», διάγνωση η οποία αμφισβητείται. Η επανεξέταση των ιατρικών φακέλων του Φρειδερίκου Νίτσε δείχνει ότι κατά πάσα πιθανότητα πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο, ενώ η μετά θάνατον αρνητική φήμη του οφείλεται κυρίως στο αντι-ναζιστικό κύμα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανέλαβε τη φροντίδα του η μητέρα του, μέχρι τον θάνατό της το 1897, και έπειτα η αδελφή του, Ελίζαμπεθ Φούρστερ-Νίτσε, μέχρι τον θάνατό του, το 1900.

Εκτός από τη φροντίδα του, η Ελίζαμπεθ Φούρστερ-Νίτσε ανέλαβε χρέη εκδότριας και επιμελήτριας των χειρογράφων του. Ήταν παντρεμένη με τον Μπέρναρντ Φούρστερ, ηγετική μορφή του αντισημιτικού μετώπου της γερμανικής ακροδεξιάς, και ξαναδούλεψε αρκετά από τα ανέκδοτα χειρόγραφα του Νίτσε υπό το φως των ιδεών του Φούρστερ, ριζικά αντίθετων από τις απόψεις του φιλόσοφου, οι οποίες ήταν ξεκάθαρα εναντίον του αντισημιτισμού και του εθνικισμού (βλ. Η κριτική του Νίτσε στον αντισημιτισμό και τον εθνικισμό). Εξ αιτίας των εκδόσεων της Φούρστερ-Νίτσε, ο Νίτσε έγινε συνώνυμο του γερμανικού μιλιταρισμού και του Ναζισμού.

Αρκετοί μελετητές του, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα έχουν καταφέρει να αναστρέψουν την παρερμηνεία των ιδεών του. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικές του απόψεις και πεποιθήσεις παραμένουν αμφιλεγόμενες.