Περιγραφή
Η φράση ανήκει στον σπουδαίο Χαλίλ Γκιμπράν. Στο βιβλίο του “Ο Προφήτης” μας ανοίγει έναν πλούτο προβληματισμών για τη φύση της ανθρώπινης αρετής και την πνευματικότητα. Με αυτή τη φράση, ο Γκιμπράν προτείνει μια βαθιά σύνδεση μεταξύ της θεϊκής παρουσίας και της ανθρώπινης ευγένειας, υπονοώντας ότι η αληθινή ευγένεια δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό ή ηθικό χαρακτηριστικό, αλλά και ένας αντίκτυπος του θείου στον ανθρώπινο χαρακτήρα.
Σε έναν κόσμο όπου η υλικότητα και η εξωτερική επιτυχία συχνά λαμβάνουν την προτεραιότητα, η ιδέα ότι η ευγένεια αντικατοπτρίζει κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό – τη θεϊκή παρουσία και την αγάπη – είναι ιδιαίτερα σημαντική. Υπενθυμίζει στον άνθρωπο ότι η πνευματική του πορεία και η ικανότητά του να αγαπά, να φροντίζει και να δείχνει ευγένεια προς τους άλλους είναι εκείνα που τελικά τον καθορίζουν και τον συνδέουν με το θείο.